TY - BOOK
T1 - Apoptose en bio-engineering
T2 - er is leven na de dood
AU - Vermes, I.
N1 - Rede uitgesproken bij het aanvaarden van het ambt van hoogleraar ‘Moleculaire Aspecten van Cel- en Weefseltechnologie’ bij het BioMedisch Technologisch Instituut en aan de Faculteit Chemische Technologie van de Universiteit Twente op donderdag 11 april 2002
PY - 2002/4/11
Y1 - 2002/4/11
N2 - Het leven is een dynamisch evenwicht tussen het milieu intérieur en het milieu extérieur (1). Dit vereist de aanwezigheid van talrijke fysiologische regelmechanismen. De constantheid van het milieu intérieur die door deze regelmechanismen voortdurend wordt bewaakt, wordt de homeostasis genoemd (2) (figuur 1).
Maar het levende organisme verandert voortdurend en moet zich handhaven in een steeds veranderend milieu. Een bepaalde waarde constant houden is op zichzelf al erg lastig, laat staan wanneer allerlei variabele omstandigheden deze waarde voortdurend bedreigen. Een homeostatisch systeem met een voortdurend veranderde norm noemen wij allostasis. Allostasis betekent “the ability to achieve stability through change” (3). Het organisme groeit en wordt oud, het bedrijft allerlei activiteiten en handhaaft zich onder wisselende omstandigheden die meestal niet voorspelbaar zijn. Dit noemen wij allostatische regeling.
Bij ieder van ons gaan per dag >100 miljard lichaamscellen dood, hetgeen gelijke tred houdt met het aantal nieuwe cellen dat per dag door celdeling wordt gevormd. Een minimale verstoring van dit evenwicht (“allostatic load”) heeft fatale consequenties voor het individu. Allostase kan worden verstoord door een verandering in de celdeling (bijvoorbeeld een toegenomen proliferatie), maar ook door een verandering in het optreden van celdood. Met andere woorden: celdood is een absolute voorwaarde voor het allostatische evenwicht: “Apoptosis is the concept of death as crucial for life”
AB - Het leven is een dynamisch evenwicht tussen het milieu intérieur en het milieu extérieur (1). Dit vereist de aanwezigheid van talrijke fysiologische regelmechanismen. De constantheid van het milieu intérieur die door deze regelmechanismen voortdurend wordt bewaakt, wordt de homeostasis genoemd (2) (figuur 1).
Maar het levende organisme verandert voortdurend en moet zich handhaven in een steeds veranderend milieu. Een bepaalde waarde constant houden is op zichzelf al erg lastig, laat staan wanneer allerlei variabele omstandigheden deze waarde voortdurend bedreigen. Een homeostatisch systeem met een voortdurend veranderde norm noemen wij allostasis. Allostasis betekent “the ability to achieve stability through change” (3). Het organisme groeit en wordt oud, het bedrijft allerlei activiteiten en handhaaft zich onder wisselende omstandigheden die meestal niet voorspelbaar zijn. Dit noemen wij allostatische regeling.
Bij ieder van ons gaan per dag >100 miljard lichaamscellen dood, hetgeen gelijke tred houdt met het aantal nieuwe cellen dat per dag door celdeling wordt gevormd. Een minimale verstoring van dit evenwicht (“allostatic load”) heeft fatale consequenties voor het individu. Allostase kan worden verstoord door een verandering in de celdeling (bijvoorbeeld een toegenomen proliferatie), maar ook door een verandering in het optreden van celdood. Met andere woorden: celdood is een absolute voorwaarde voor het allostatische evenwicht: “Apoptosis is the concept of death as crucial for life”
M3 - Inaugural speech
BT - Apoptose en bio-engineering
PB - Universiteit Twente
CY - Enschede
ER -