Abstract
Dit artikel verklaart de trage uitvoering van het convenant Glastuinbouw en Milieu. Dit is een convenant tussen de glastuinbouwsector en een aantal departementen, provincies en gemeenten over het verbeteren van de energie-efficiency van de sector en de terugdringing van het gebruik van meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen. Onderzocht is in welke mate complexiteit, ambitieniveau, instrumentarium, belangentegenstellingen en integratie van beleidsarena’s een verklaring vormen voor uitgestelde uitvoering van de afspraken in het convenant. Geconcludeerd wordt, onder andere, dat de casus een vorm van naïef beleid laat zien. De veronderstellingen die aan deze vorm van voortgezette beleidsontwikkeling ten grondslag liggen blijken gewoon niet te werken. Het valt niet te verwachten dat doelgroepen creatief meedenken bij de besluitvorming over maatregelen die hun bedrijfsvoering ernstig belemmeren, zeker niet wanneer die doelgroepen daarover een vetorecht hebben gekregen.
| Original language | Undefined |
|---|---|
| Pages (from-to) | 32-50 |
| Journal | Beleidswetenschap |
| Volume | 16, no. 1 |
| Publication status | Published - 2002 |
Keywords
- IR-45081
- METIS-211286