EMVI en snellere binnenstedelijke rioleringsprojecten: wat te doen met nutscoordinatie?

Sinds invoering van de nieuwe aanbestedingswet hanteren gemeenten en provincies een ‘EMVI, tenzij-beleid’: in plaats van beoordeling op basis van (louter) laagste prijs, worden werken gegund aan de aanbieder met de ‘economisch meest voordelige inschrijving’. Door deze aanpak kan de opdrachtgever bij het selecteren van een aanbieder ook focussen op waarde en efficiëntie van het bouwproces. Met criteria als risicobeheersing en bereikbaarheid kunnen opdrachtgevers bijvoorbeeld sturen op minimalisatie van de doorlooptijd of voorkoming van hinder. Of toch niet? In dit artikel lichten we toe waarom dit bij projecten die raakvlakken hebben met nutsinfra complexer ligt, vanwege ingewikkelde coördinatie van nutswerkzaamheden door civiele aannemers. Om beoogde effecten van procescriteria in de toekomst te behalen, pleiten we daarom voor een grotere rol van het aspect nutscoördinatie bij EMVI-aanbestedingen van civiele werken. We betogen ten slotte dat civiele werken met een ‘black box’ aan kabels en leidingen zich niet goed lenen voor EMVI-aanbestedingen. Hier is mogelijk een alternatief met elementen van Best Value Procurement (BVP) meer geschikt.