Abstract
In dit artikel warden twee belangrijke mislukte pogingen tot duurzame invoering van een individueel studiesysteem in universitaire curricula besproken. Er blijken opmerkelijke overeenkoms te bestaan tussen de problemen die aanleiding waren tot beëindiging van de kursussen analyse aan de TH Twente en natuurkunde aan het Massachusetts Institute of Technology. In beide gevallen staan de satisfaktie
van docenten en de perceptie van het systeem door buitenstaanders centraal. Een nadere analyse van deze problemen geeft aanleiding tot het indelen van individuele studiesystemen in vier typen, die worden gekenmerkt door de wijze waarop de betrokken docenten met elkaar samemverken. Het is van belang bij kontekstevaluatie voor nieuwe ISSystemen met deze type-indeling rekening te houden.
Tenslotte wordt een aantal veronderstellingen gegeven over mechanismen die het ontstaan van de beschreven problemen zouden hebben kunnen veroorzaken.
van docenten en de perceptie van het systeem door buitenstaanders centraal. Een nadere analyse van deze problemen geeft aanleiding tot het indelen van individuele studiesystemen in vier typen, die worden gekenmerkt door de wijze waarop de betrokken docenten met elkaar samemverken. Het is van belang bij kontekstevaluatie voor nieuwe ISSystemen met deze type-indeling rekening te houden.
Tenslotte wordt een aantal veronderstellingen gegeven over mechanismen die het ontstaan van de beschreven problemen zouden hebben kunnen veroorzaken.
Original language | Dutch |
---|---|
Pages (from-to) | 235-244 |
Journal | Pedagogische studiën |
Volume | 54 |
Publication status | Published - 1977 |