Abstract
In het postmodernisme wordt niet de inhoud maar het medium belangrijk. Dit gezichtspunt
kan echter zo extreem worden doorgetrokken worden in de analyse van nieuwe media en
technologie dat morele en maatschappelijke kritiek onmogelijk wordt. Hoe kunnen we leren
van het postmodernisme zonder dit laatste in gevaar te brengen?
In dit essay argumenteer ik dat het niet voldoende is enkel algemene, conventionele
normen te gebruiken bij zo’n beoordeling – ik suggereer dat we naar specifieke praktijken
moeten kijken om de morele problematiek ten volle te begrijpen – maar verdedig ik toch voor
het behoud van het onderscheid tussen medium en boodschap.
Eerst ga ik in op de relatie tussen medium en boodschap aan de hand van een
bespreking van McLuhan’s visie hierop, die ik verbind met gelijkaardige inzichten uit de
hedendaagse techniekfilosofie.
Dan toon ik dat en hoe bij gaming en virtuele werelden zoals Second Life inhoud en
medium met elkaar samenhangen. Daarbij leg ik de nadruk op de moeilijkheden rond het
beoordelen van geweld in computergames en de (on)mogelijkheden voor het trainen van
empathie in virtuele omgevingen. Ik besluit dat medium en boodschap in ons denken en onze
analyse niet volledig mogen samenvallen als we nog in staat willen zijn bepaalde games en
virtuele werelden zinvol te onderzoeken en moreel te beoordelen.
| Original language | Undefined |
|---|---|
| Publication status | Published - 2007 |
| Event | Nederlands-Vlaamse filosofiedag 2007 - VU Amsterdam, Amsterdam, Netherlands Duration: 23 Nov 2007 → 23 Nov 2007 |
Seminar
| Seminar | Nederlands-Vlaamse filosofiedag 2007 |
|---|---|
| Country | Netherlands |
| City | Amsterdam |
| Period | 23/11/07 → 23/11/07 |
Keywords
- IR-76159