Risicopersonalisatie en haar falen in collectieve vraagstukken

Waar risicomanagement eerst vooral het domein van bedrijven en overheden was, wordt dit in toenemende mate ook mogelijk voor consumenten. Daarbij wordt het nemen van risico’s gepresenteerd als een individuele keuze, waarbij de autonomie van het individu om zich al dan niet te onderwerpen aan potentiële gevaren voorop staat. Enerzijds biedt deze ontwikkeling individuen de mogelijkheid hun leven vorm te geven op basis van hun eigen houding ten opzichte van risico (risk-averse of risk-seeking). Anderzijds wekt zij de suggestie dat personalisatie van risico een algemene mogelijkheid voor risicoproblemen is, niet slechts één met een beperkte toepassing. Dan worden ook zaken als klimaatverandering – en het al dan niet bestrijden daarvan – mogelijk tot object van individuele beslissingen gemaakt. In deze bijdrage analyseer ik wat deze ‘risicopersonalisatie’ betekent voor verschillende typen risico’s en hun rol in de samenleving. In het bijzonder ga ik in op de mogelijke effecten van risicopersonalisatie op het klimaatdebat.