Welbevindentherapie kan zorgen voor optimalisering van geestelijke gezondheid

Welbevinden en psychische klachten zijn twee verschillende, elkaar aanvullende indicatoren van geestelijke gezondheid. Reguliere behandelingen binnen de geestelijke gezondheidszorg richten zich doorgaans vooral op klachtreductie, en blijken soms ontoereikend. Zo blijkt dat niet iedereen profiteert, slechts een deel van de ziektelast wordt weggenomen, en er sprake is van terugval. Door behandeling te richten op zowel klachtreductie als het bevorderen van welbevinden, zou de geestelijke gezondheid van patiënten kunnen worden geoptimaliseerd. Dit kan bijvoorbeeld door een klachtgerichte benadering aan te vullen met welbevindentherapie (WBT), vooral omdat gebleken is dat welbevinden en psychopathologie twee verschillende, elkaar aanvullende, indicatoren van geestelijke gezondheid zijn. Het concept welbevinden is een transdiagnostisch concept en bestaat uit psychologisch welbevinden, emotioneel welbevinden en sociaal welbevinden. Het psychologisch welbevinden bestaat vervolgens uit zes dimensies (zelfacceptatie, positieve relaties, autonomie, omgevingsbeheersing, doel in het leven, en persoonlijke groei). WBT heeft als doel dit psychologisch welbevinden, via deze dimensies, te optimaliseren. Per cliënt wordt bepaald op welke dimensies de nadruk van WBT zal liggen.
In dit artikel wordt het theoretisch kader rondom welbevinden, de meetinstrumenten hiervan en het protocol van WBT besproken. Tevens illustreert een casus de praktische toepassing en effecten van welbevindentherapie.